Als zelfstandig bedrijfsarts ben ik voor wat betreft het comfort van mijn werkplek voor een groot deel afhankelijk van mijn klanten. Ik doe spreekuur op locatie bij de klant en dat betekent dat zij een werkplek voor mij regelen. Er zijn bepaalde voorwaarden waaraan die werkplek dan moet voldoen, maar die zijn heel basaal en garanderen niet dat ik een plezierige plek heb om te werken.
Nu vind ik dat niet zo erg. Ik ben een flexibel mens en roep altijd dat ik er zelf wat van zal moeten maken. En toch…meer en meer kom ik er achter dat het toch wel heel fijn is om een werkplek te hebben waar ik ontspannen mezelf kan zijn. Dit bepaalt in zekere mate ook de zin waarmee ik naar mijn werk ga.
Mijn mooiste plek is in Utrecht. Daar zit ik in een kantorenpand op de 4e verdieping met een mooi uitzicht – op de (meestal mooie) wolkenlucht. Heerlijk om af en toe in te verdwalen, bijvoorbeeld na een gesprek met weerstanden en het nodige energieverlies. Maar ook de kamer zelf biedt afleiding: Aan de muren hangen schilderijtjes die zijn gemaakt door één van de personeelsadviseurs, zij heeft een cursus schilderen gevolgd. Naast het schilderen is zij heel erg geïnteresseerd in coaching en heeft dit als thema gebruikt voor haar meesterwerkjes. Ieder schilderij laat een afbeelding zien met als onderschrift een bepaalde wijsheid.
De mooiste vind ik die over de regen….een plaatje van een dansend meisje, ze lijkt een ballerina – op haar tenen met haar armen boven haar hoofd. Het is een zwart/wit/grijs schilderij met als grote verrassing regendruppels in de vorm van kleurige bloemetjes. Terwijl ik dit schrijf zit ik te glimlachen. Dit is voor mij zo tekenend voor het leven: het leven IS vaak zwart/wit/grijs en JA, het regent minimaal de helft van de tijd (zowel letterlijk als figuurlijk). En NEE, je hoeft je daar niet door te laten beïnvloeden, je kunt immers leren dansen, lees: leren blij te zijn, ondanks de omstandigheden. Daar kun je voor kiezen. En het mooie is dat die omstandigheden dan langzamerhand een andere kleur krijgen en veranderen in bloemetjes die op je neer dwarrelen. Er staat: Leven is… leren dansen in de regen.
Zo zit ik ook in mijn werk. En op die bewuste locatie in Utrecht wijs ik mensen letterlijk op dat schilderij, op ander locaties doe ik dat op andere wijze… Weet je, de omstandigheden zijn vaak niet leuk en ja, je hebt pijn en voelt je niet goed. Maar ondanks dat kun je toch leren dansen! Ik word er blij van die eerste les aan mensen te mogen geven.
