Dat doet de deur dicht!

Frappant hoe deuren uitdrukking kunnen zijn van emotie.

Ik moest er net weer aan denken toen ik een cliënt ophaalde uit de wachtkamer bij mijn klant in Utrecht. Ik loop daar altijd twee trappen af om mensen op te halen, toets een code in met piepjes om de wachtkamer te openen. Dan loop ik weer naar boven – met cliënt achter me aan als dat mogelijk is (sommigen zijn vanwege beperkingen genoodzaakt om de lift te nemen) – toets weer een code in met luide piepjes om de deur met dranger te openen. Ik loop meestal eerst de deur door, loop door en laat de cliënt achter mij aan lopen omdat de deur toch vanzelf eerst open blijft en daarna in een traag tempo dichtvalt.

Het valt me al enige tijd op dat er twee typen cliënten zijn: ongeveer de helft loopt meteen achter me aan zonder zich te bekommeren om de deur. Maar er zijn er die achterblijven en proberen om de deur dicht te trekken, of wachten tot die met een duidelijke klik in het slot is gevallen. Ik ben inmiddels tot de conclusie gekomen dat de laatste groep mensen behoort tot het soort “control freaks”. Het zijn de mensen die tot in alle details het leven proberen te beheersen – in de vingers te houden. Het zijn de perfectionisten, degenen die het heel moeilijk vinden om los te laten.

Bij nader inzien zijn deuren veel vaker uitdrukking van emotie. Denk maar aan het dichtgooien van deuren bijvoorbeeld!

Vorige week nog zag ik een mevrouw (type “deursluiter”) die 2 dagen per week werkt voor één van mijn klanten. Zij was al enige weken (6!) thuis en had van haar leidinggevende die ruimte gekregen omdat haar zus ernstig ziek is en zij voor haar zus wilde zorgen. Deze mevrouw was volledig met ziekteverlof en gaf aan dat zij zich erg rot voelde, verdrietig was en er zoveel mogelijk wilde zijn voor haar zus. Ik gaf haar aan dat ik dat heel goed kon begrijpen – vreselijk toch als je iemand waarvan je heel veel houdt ziet lijden, een gezin dat het zwaar heeft. Maar ik zei ook tegen deze mevrouw dat ik het niet terecht vond dat zij met ziekteverlof was. Ik gaf haar aan dat het de bedoeling is dat zij met haar leidinggevende afspraken maakt, indien nodig, over verlof, maar dat zij wat mij betreft “niet ziek” is. Zij was het hier niet mee eens en stond na ons gesprek op, liep de kamer uit en sloeg de deur met een knal achter zich dicht….

Mensen zeggen tegen mij vaak: “Jouw deur staat altijd open”. Dit is dan letterlijk bedoeld, want mijn deur staat tussen de spreekuren in inderdaad altijd open – soms op een kier, om aan te geven dat mensen welkom zijn om binnen te lopen, maar dat ik wel bezig ben. Soms wordt het overdrachtelijk bedoeld – mijn deur staat inderdaad meestal open in de zin van dat ik altijd bereid ben te luisteren en mensen “binnen te laten”. Ook andersom: ik straal blijkbaar mijn positiviteit naar buiten uit door een “open deur”.

Toch is dat niet altijd zo geweest. Er was een periode tijdens mijn loopbaan als bedrijfsarts dat ik merkte dat ik de deur steeds vaker dicht ging doen. …letterlijk. Na verloop van weken merkte ik het zelf en ging nadenken over de oorzaak daarvan, aangezien het gedrag is dat niet bij mij als persoon past. Ik werkte toen nog bij een arbodienst waar de zoveelste reorganisatie gaande was – er was veel negativiteit, met name onder collega bedrijfsartsen, maar de hele organisatie ademde die sfeer van weerstand en onzekerheid. Ik ging mijn deur dicht doen om op die manier zelf nog positief te kunnen blijven, om niet meegesleept te worden in de neerwaartse spiraal. Kort na die ontdekking nam ik mijn ontslag om elders te gaan werken.

Ik hou van “open deuren”: ik hou ze soms op een kier, vaak duw ik de deur nog wat verder open, een enkele keer trek ik de deur heel bewust dicht. Als het een deur is die met een dranger vanzelf dichtvalt, dan laat ik dat gewoon gebeuren, in het vertrouwen dat die deur straks dichtzit. En al zou de deur niet dichtzitten …beter!

Het plaatje van de deur laat mooi zien hoe gedrag (het openen en sluiten van deuren) een uiting is van innerlijke motivatie en drijfveren, net zoals het omgaan met omstandigheden en beperkingen een uiting is van innerlijke motivatie en drijfveren. Iedere dag vertel ik mensen dat zij de deuren echt zelf kunnen openen en sluiten, of op een kier laten staan – en dat zij die deuren ook gerust eens een keer los mogen laten…..of dichtslaan met een harde knal! Wel uitkijken dat je vingers er niet tussen komen.:-)